- ayakçı
- kâseci, çanakçı, II I, 296
Divan-i Luqat-i it-Türk Dizini. 2009.
Divan-i Luqat-i it-Türk Dizini. 2009.
ayakçı — is. 1) Ayak işlerinde kullanılan kimse 2) Bir iş süresince tutulan hizmetçi Bütün ayakçılar, başta parkın kiracısı, kaymakam beyin masasına pervane. T. Buğra 3) Gezici satıcı, çerçi 4) Otobüs terminallerinde yolcuyu kendi şirketinden bilet almaya … Çağatay Osmanlı Sözlük
ayakçılık — is., ğı Ayakçı olma durumu … Çağatay Osmanlı Sözlük